“Tüm aykırılıklarımızla Barışabi’nin kol düğmeleri kadar bile değildik. Hiç değilse onlar düzenli aralıklarda bir araya geliyordu… Biz ise Aralık’larda hep ayrı'kalıyorduk.” Küçüktüm “Anadolu Lisesi” imtihanına giderken onunla, “karnım ağrıyor baba”…
Şair ve Ebrucu Ayşe Beçene Hanımın Cizlavet Akademi programında canlı olarak yaptığı ebru çalışması.
Kim derdi baharım kışa dönecek,Kırılıp döküldü dallarım benim.Belli ki bahtımın şavkı sönecek,Hazâna uğradı yollarım benim.…..Sevmek bir hayâldi, hayâlde kaldı,Vuslat bir masaldı, misâlde kaldı.O yâr çok uzak bir mahalde kaldı,Boşluğa uzandı…
Kuru bir yaprak gibi savruldu hayatDert keder ızdırap her tarafSevdiklerim çok uzaktalar artıkBu hayat yük bana bu dünya araf Hevesler boğazımda düğümArzular deli gibi kaçarUmut sade bir hayal artıkRüyaların ömrü…
Şiir yazdığım vakitler, okuduğum dakikalar, "en yok" olduğum zamanlar. ....bir şiir.... bir ben ve bir de aramızdaki o garip duygusallık. Bir şiir arası veriyorum, terkediyorum alemi, evet...bir şiir.... bir ben,…
Diline vakıf ol, halini dinle,Devrin hitabında erkanıharplerİnsanda hiç eksik olur mu hile?Dünya serabında erkanıharpler Napolyon mağluptur general kışaHanibal Alpler’de yürümüş boşaAttila kimlerle kaldın baş başa?Teneşir kabında erkanıharpler Kalem mi, kılıç…
Anne olmayı öğreten şu hayat, anneme ne kadar çok ihtiyacım olduğunu da hatırlatır her fırsatta. Uykusuz gecelerimde, yorgun günlerimde, hastalandığım zamanlarda sıcacık bir çorbadan ziyade anne şefkatine muhtaçlığımı derin derin…
Her hayalimiz sihirli bir fasulyeGöğsümüzden göğe yükselmişEbemkuşağının sonundaki defineYedi renkli umut üç kutlu cemreduvar yıkılsınkapı açılsınpencere ışısınAçılmadı korsanların hazine dolu sandığıAhraz bir haydut papağanların inandığıAltın nesilleri aldı kaçtı bir dağaAttı…
Hangi akşamın kızıllığı bu sinen gözlerineYüzünde gümüşten çizgiler,Yağmur uğramış semtine ardında toprak kokusu “Şimdi uzaklardasın….” Radyoda çalan şarkıdanUzaklığını yakın etme telaşı yemeğin buğusunda Elinin tersiyle yüzünden yağmurun izlerini silmenin yarışıBiraz…
Seni de mi yalnız bıraktılar? Sen de mi gözlerinde hüzünle ufka bakıp beklemelere daldın? Belki hiç gelmeyecek o gemi veya hiç yokmuş, hiç yaşanmamış, hiç değeri yokmuş gibi olacak anılar.…
Serazat bir tohumdum esen yeldeSavurdu beni, kondum saçındaki nişan telineDerken düştüm, kirpiğinin en ok yerineYüklendim gözünün nemini, doldum alabildiğine.. . Kirpiğin bıraktı emanetini, damladım gönlüneSaçtım içimdeki zerreleri her zerresineÜşenmedim, kök…
İnsanın gözünü yol çekiyor. Hem de çok uzaklara çekiyor. Gidesim var. Gerçi yıllar yılı çok yollar gidip çok yerler görmüşlüğüm olsa da bu günlerde canım yine yol çekiyor. Tası tarağı…
Sen bana "bizi anlat" mı dedin Ey Can?Nasıl yaparım nasıl ederim?Koca okyanusu bir zavallı bardağa nasıl sığdırırım?Beni ısıtan ışıtan güneşimi dürüp de bir cam parçasına nasıl yansıtırım?Dünyanın bütün yeşil çimenlerini…
“Tüm aykırılıklarımızla Barışabi’nin kol düğmeleri kadar bile değildik. Hiç değilse onlar düzenli aralıklarda bir araya geliyordu… Biz ise Aralık’larda hep ayrı'kalıyorduk.” Küçüktüm “Anadolu Lisesi” imtihanına giderken onunla, “karnım ağrıyor baba”…
İnsan, hikmetin sırları ile çepeçevre kuşatıldığı şu dünyada bilgi, birikim veirfanına göre herşeye mana yüklemekte, duygu, düşünce ve hayal dünyasını hikmetpaletinden aldığı boya ve idrak fırçasıyla renklendirmektedir. Bakılan bir şey…
Sonra bitti Alıp götürdüler elinden tutup Ardından baktı Züleyha Garipliğini duvara yaslayarak Karanlıktı Zavira Lakin misafiri apaydınlık Döndü arkasına son tebessümle Yusuf Gönül deryasında dalga “Yusuf” dedi yalnızca Yusuf’u diyebildi…
Hatrımı saymadi felek, namerdi gümrah eyledi.Bir güzelin düşüne şu gönlümü emrah eyledi.Nice kuyular dök dedi içini, vermedim sırrım.Yoruldum, bir ulu dağa yaslandım da, ah eyledi.. Kavuştu aşık maşuk, sağır olan agâh…
Yalnızlığın sırlı ikliminde arıyorum kendimi köşe bucak Bir rüzgâr bekliyorum, ruhumu bu mezbeleden savuracak Tek tek koparıp zihnime atılmış her bir kemendi Yollarına düşeceğim, bütün şaşaaları geride bırakarak Işığını avuçladım sevdanın, ezgisinde…
“Bildiğimiz yollardan geçmek bizi bildiğimiz yerlere çıkarır elbet… Ya bilmediğimiz yerler? Bilmediğimiz yollar? Bildiğimiz yollardan çıkıp dağınık, birbiriyle bağlantısı olmayan yollardan geçmek gerek bazen. Keşif bekleyen ,nice ayak izi bile…
Perişan hâlleri anlatsam biraz Bilirim kalbin de kalbimden geçer Bitmeyen gelgitler tüketir az az Bu gönül ne zaman aşkından içer Perişan hâlleri anlatsam biraz Çok zaman tersine esiyor rüzgâr Her…