Eskiyi soluyor aktıkça zamanHatıralarda kah neşe kah hüzünDağdan dağa koşan ürkek bir ceylanGibi penceremde hayalin yüzün.. Mevsim sonbahar sararmış bir yaprakGibiyim; yalnızım sokakta yineYürüdükçe yağmur kokulu toprakYâr gibi çekiyor beni…
Gel ey nefsim bağlanma deni dünyaya boşaEktiğini burada biçen hani var mıdır?Akibet ölümdür ne kadar yaşarsan yaşaAzrail’in elinden kaçan hani var mıdır?...Kırma insan kalbini hesap var hem de çetin!Aldanma şatafata…
Sessiz bir kalabalık ve yalnızlık dağ kadarTaş limanda bir gemi, içinde hüzün yatar..Sessizce kalkan gemi, korkular nehir gibiTelaş endişe hüzün hepsinde de bir gibi..Ne rütbe ne servet, ne makam geçersiz…