‘inci ten’ kanatlarıyla arz-ı endam edince Namus,
Güzel’in güz eli,
ufkun uçurumunda suspus
imkan ve vücub ortasında füsus
Gül’e Nur…
ey ins
an ki sana mubeşşirat,
hakikat
o iki yayın arasından sızmada halen rüyalarına.
mekan/sızım. arş-ı âlâ nam burak mekandır gül kalbine.
ya sin;
hazinen olan sır, işte sen, sadrı azam,
karalı parça, saklanmada beyt-ül haramda.
rüyayım gör beni. ada kendini, tedbir terk ettiğindi, ada/
k/ün,
olmaktan emir, şanı ‘selamun kavlen’.
süt, ikramdır,
kan, ‘nuri siyah içre nuru iman’.
dîl, çırası gökte tüten.