Renkler Ne İşe Yarar Ki?
Ne olur renklerden bahsetmeyin. Herkesin bildiği renklerden. Elinize fırçayı alıp tuvale yansıttığınız renklerden. Kalemler ile kağıda hayat vermeye çalıştığınız renklerden. Bir çiçekte, bir kuşta görünce şaşkınlıktan farklı sesler çıkardığınız renklerden. Bu gezgeni diğerlerinden farklı yapan ve bundan da çok mutlu olduğunuz renklerden. Elbisenizin size çok yakıştığını düşünmenize sebep olan renklerden. Bilim dili ile okuyup insan psikolojisine etkilerinden bahsettiğiniz ve bu amaçla mekanlarınızı şenlendirdiğiniz renklerden.
Renksiz bir hayat düşünemeyiz. Yaratan böyle yaratmış dünyayı. Gözlerimizi de renkleri algılayacak biçimde yaratmış. Göz merceğimize fotoreseptörler koymuş. Yoksa renkleri bilemezdik. Ama konumuz bu değil.
Bu kadar renklerle içi içe yaşayan ve renkleri seven insanların, farklı coğraflayardaki insanların renklerine tahammül edemiyor olması asıl mesele. Her yerin beyaz olduğunu hayal edelim. Çok mu iyi bir şey bu? Beyaz insan olmak neden üstünlük olsun ki? Ya da esmer insan olmak üstünlük veya değersizlik sebebi olabilir mi? Nereden çıkardınız bunu? Falan ırk filan ırktan neden üstün olsun ki? Hangi renk bir diğerinden üstün ki? Güneş ışığı kırılınca yedi renk çıkmıyor mu ortaya? Tek renk yok yani. Yedi temel renk ve onların türevleri olan binlerce ara renk var.
Hangi Hristiyan İsa asleyhisselam ortadoğulu diye düşünür? Hangi müslüman Hz. Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem Arabistanlı diye ona farklı bakar? Hangi Musevi, Musa aleyhisselam Mısırlı diye onu dışlar? O halde neden insanların renkleri üzerinden gereksiz ve acı veren bir uğraş? Neden insanların dinleri ve ırkları üzerinden kin, nefret ve savaş?
Eşyada çok beğendiğimiz renkleri, farklılıkları insanlarda görünce neden tahammül yok oluyor. Neden hemen dışlama, yok etme refleksi beliriyor? İnsan her yerde insan değil mi? Dün yokluk içinde olanlar bugün varlık bulmuşlar. Yarın onlar yokluğa mahkum olabilir. Tarih kendini üstün sayan tiranların mezarlığı değil mi?
Son yıllarda dil ve kültür programları ile kendinden bahsettiren uluslararası bir hizmet organizasyonu, yıllar önce ”renk körüyüz” parolası ile çıkmıştı gösteri sahnesine. Ve bütün insanlık için ortak bir şarkı bestelemişti. ”Yeni bir dünya” adındaki bu şarkıda barış ve sevgiye vurgu yapılıyordu.
Günümüzde insanlık olarak en çok ihtiyaç duyduğumuz şey bu olsa gerek. ”İnsan” ortak paydasında, hiç bir ayrıma yol vermeden kararlı adımlarla yürümek. Bütün insanlığın haklarını savunacak bir sistem içinde yürümek. Dünyanın her yanından gençlerle, her renkten çocuklarla el ele yürümek geleceğe. Ve güneşin ışıklarındaki renkleri ortaya çıkararak daha parlak daha renkli bir insanlık atlasına koşmak heyecanla.
Emin Osman Uygur