Sana Demedim

-Beni tanıyorsun.

-Evet. Tanımaz mıyım.

-Nasıl tanırsın? Benden zarar gördün mü?

-Hayır canım senden iyilikten başka bir şey görmedik.

-Neden o sözleri sarf ediyorsun o zaman?

-Sana demedim ki.

-E ben bütün olanlardan etkilenmedim mi?

-Etkilendin.

-Peki neden işten atıldım?

-………………………

-Biliyorsun. Peki ne yazıyordu kağıtta atılma sebebi olarak?

-………………………

-Onu da biliyorsun. Adil olmak bu mudur?

-Devlet böyle işler.

-Yani adalet?

-Her taraftan bize saldırıyorlar. Bir de içten yıkmaya çalışanlar var.

-Kim?

-Belli işte. Dışarıdan beslenenler.

-Hainler?

-Öyle de denebilir.

-Bu nasıl tespit edildi?

-Devletin işi bu. Demek ki tespit etmiş yetkililer.

-Suçun şahsiliği?

-Elbette. Herkesin suçu kendisine ama suç işleyeni desteklemek de suç değil mi?

-Yani ben?

-Orasını ben bilmem.

-Suç ıspatlanana kadar herkes masum değil midir?

-Öyle ama demek ki, bir şeyler var ortada.

-Ne gibi?

-Ben bilemem.

-Ama savunuyorsun. Bu durumda ben de suçluyum.

-Ona da adalet karar verir.

-Nasıl karar verecek? Önce alacak sonra da pardon mu diyecek?

-Devlet büyük bir reflekstir. Bazen kurunun yanında yaş da yanar.

-Suçtan bahsediyoruz. Suçtan. Domatesten, kabaktan değil. Suç, ceza, hapis…

-Elbette biliyorum. Ama bazen yapacak bir şey kalmaz.

-Güçlü olan haklıdır diyorsun yani.

-Güçlü olmak zorundayız. Yıllardır bu günleri bekliyorduk. Bu fırsatı çok iyi değerlendirmeliyiz.

-Adalet olmadan mı? Hem de iyilik adına mı? Adil olmayan zalimdir.

-Ben de mi?

-Sana demedim. Sen de bana ………… dememiştin ya…!

eminosmanuygur