Kırgınım. Belki de bu yüzden yazıyorum ara vermeden. Arayış diyorlar bazen okumak ve yazmak için. Ben kendimden kaçıyorum. Bıraktım okumayı. Okumuyorum eskisi gibi. Birkaç roman karakteri var. Arkadaş yaptım onları kendime. Ne zaman kavga etsem kendimle. Onları çağırıyorum şahitlik etmeye. Kırgınım dedim. Kendime. En çok da kendime kırgınım. Hatta sadece kendime kırgınım. Bir delinin yazdıklarını kim okuyacak onu da bilmiyorum. Azap günlüğü. Oysa neşeli şeyler yazmalı değil mi. Kendime inat. Ben’e inat. Ben neydi ? “En iyisi düşünmemekti, kaçmaktı. Kendi içime kaçmak, fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.” diyordu Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nde Tanpınar. Çocukken düşerdim, düşerdik. Dizlerimiz acırdı. Püf derdik ya da öperdi annelerimiz geçerdi o acı. Dişimiz ağrırdı . Karanfil koyardık, siyah zeytinle basardık dişlerimizi. Geçerdi acısı. Ya da biz yalan söylerdik acımıza. Geçti derdik. Geçtiğini zannederdik. Başka acıları tanıdım büyüdükçe. Her insanın bende bıraktığı kocaman kocaman oyuklara onları gömerek yoruldu kollarım. Zeze’yi bu yüzden seviyorum.
“İnsanı en çok yaralayan şey fiziksel acı değil, haksızlığın, mantıksızlığın verdiği ruhsal ıstıraptır.” İnsanın Anlam Arayışı’nda öyle diyor Viktor Emil Frankl. Beni en çok yaralayan şey ise kendimin mayaladığı ıstıraplar. İnsan hiç ıstırap mayalar mı , diyorsun. İyi niyetim, saflığım, herkesi kendim gibi zannedişim birer kaşık maya oluyor da yalnızlığıma kova kova keder bırakıyor.
Kırgınım dememi anlamışsındır şimdi. Tutunamıyorum hiçbir şeye. Kalemden başka. Kalemden başka. Kalemden başka. Tutunamıyorum dediğimde Oğuz Atay gelmiş olabilir aklına. “Bazılarımız şiirlere, şarkılara, filmlere, kitaplara tutunuyor.
Sanırım artık insan, tutunamıyor insana..”
Herkesin kendi egosuna taptığı bir devirde, her gözün bir tapınak, her dilin bir kutsal kitaba döndüğü bu zamanda nasıl insana tutunabilelim ki. Kalemi tutuyorum. Yazıyorum. Neye, kime, neden bilmiyorum. Bildiğim bir şey var ki kendime çok kırgınım.
