Sabır yaptım ekmeğimi, taşımı
Yalnızım, dağlar gibi
Kimse okşamaz başımı.
Öksüz bir akşamın tülünde
Hayalinin yalımı vurur yüreğime
Yalnızlığım ağlar gibi
Gözyaşları selam durur yüreğime
Alevli dudağımda kanat çırpar bir ahım
N’olur yalnızlığım senle bitsin Allah’ım!
…
Bu ihtiyar duygularla
Anlatamam ben onu
Destansı yalnızlığım nerdesin?
Nerdedir bu saklambacın sonu?
Biliyorum esâtir-i evvelim
Bir bilinmez yerdesin
Şu ıssız çölün göğsünde
‘Yalnız Kelimeler’desin.
Alevli dudağımda kanat çırpar bir ahım
N’olur yalnızlığım senle bitsin Allah’ım!
