izbelerin devingen kahramanlarına
üşümek kuralsız hayal kurmaksa
döşümde taşıyorum kışını yangınların
göçe memur Kırlangıçlar soruyor adını ilkin
kararsız kalıyorum
ya’saklanıyorum şehrin gri gölgelerinde
okyanus imgelerinde
koyu mavi susuyorum
daha sıcak şehirlerde daha çok üşümenin kurgusu
veremli bir öksürük gibi ulanıyor geceye
rengini güneşten değil
münzevi yıldızlardan devşirmek
güntülü buluntusu
herneyse
yurtsuz bir ozan gibi yaftalanmışsa sevda
adını söylememek artık kente gülveda
Farzımuhal
