Yirmi yıldır ayrılık sinmiş içime anne
Çantamda tüm dünyamla evinden ayrılmıştım
Yirmi yılda biraz ak düşmüş saçıma anne
Artık ben de garipler safından sayılmışım
.
Bilmezsin belki benim mahpus hicranlarımı
Haylazlık payesinde ben kendimi aşmışım
Parkam ince ,şapkasız ,soğuk akşamlarımı
Sensizlik kentlerinde avare dolaşmışım
.
Bir telefon vuslatı kaç günlerce bekledin
Sadece bir dakika sesimi dermek için
Kaç yüz damla gözyaşı benim için sakladın
Üşüdüğümde beni hayalen sarmak için
.
Artık çocuk değilim hüznü maskeliyorum
Her iç yangınım beni belki azat ediyor
Günler geçtikçe anne sen yöne geliyorum
Özlem tohumlarımı hicret hasat ediyor
.
Öpeyim ellerini ülkelerce uzaktan
Bahçede son karanfil seni özlerken solsun
Bu diyar-ı gurbette emir gelirse Haktan
Beş vakit duaların benim ardımda olsun
Murat Emir
