Yalnızlığın sırlı ikliminde arıyorum kendimi köşe bucak 

Bir rüzgâr bekliyorum, ruhumu bu mezbeleden savuracak 

Tek tek koparıp zihnime atılmış her bir kemendi 

Yollarına düşeceğim, bütün şaşaaları geride bırakarak 

Işığını avuçladım sevdanın, ezgisinde bir sessizlik

Kafesinden çıktı benliğim, ölüm döşeğinde bencillik

Kırıldı aynadaki yalan, kahrından eriyor şimdi riya 

Bak yaşam doğuruyor ölüm, zerrede başlıyor birlik 

Kanatlarında bir rüyanın bahara uyanıyor kış

Diz çöküyor öfkelerim, bu kendimden bir kaçış

Bıraktım elini korkunun, çoktan uzaklaştı yeis 

Gözlerinden başladı, kurak toprağıma bu akış

Mülküm viran olmuş, yok olmuş hiçlikteki dünyam 

Kollarımdaki kelepçeden hayallerime ne gam 

Bir ateşi tuttum ki yüreğim yandı öylece

Hamdım, piştim, yandım sonra vesselam