Rakkasın ucunda sallanır insan,
Bitmez tükenmez upuzun emeller
Bazen neşe olur bazen hafakan
Hayalinde boşa uzanır eller.
Gölgeler dolaşır durur duvarda
Sükût ateş gibi sarar geceyi,
Kapılar gıcırdar her şey susar da.
Bin türlü endişe tarar geceyi..
Sonra birer birer kaybolur sesler.
Hüzünle tınılar yalnızlık çanı..
Tadını kaybeder
nice hevesler
Vicdan çocuk gibi bırakmaz yakanı..
Muhasebe başlar gece hafiften,
Ölümü hesabı düşünür insan
Teneşirde tabut mezar ve kefen,
Omuzlar üstünde taşınır insan ..
Geceler gebedir yeni sabaha..
Kırılır gece insanın gururu..
Kitaptan okursun Yasin ve Tâhâ..
Bulursun zikirle ancak huzuru..
Mehmet Remzi
