düşünde gördü atheka
parlak bir sıcaktı
sarı
kimsesiz bir sessizliğin
boylu boyunca sesi
yıkanırdı güneşe
sese
vahşete
uçardı üveyikler gizlice
izler
incecik tellerde
bembeyaz evlerde
gözlerde
sakin bir rüzgarın okşadığı yerde
ikiz tepelerde
bilinmez bir değerde
bir dudağın izi
bildiği
ateşti
yalnız kalbin tek sahibini yakardı
durdu atheka
yüreğine oturdu
kıvrılmış perçemlerinde
yaydan kaşlarında
süzgün gözlerinde
süt gibi dişlerinde durdu
güneşi sürmek için
bir günahı kovar gibi
ellerini savurdu
kimdi
neydi
neredeydi
bir bilse ah
yüreciği soğurdu
sessizliği bir ses
oracığa savurdu
uyudu atheka
uyudu
uyumak kadar
bir gün uyanmayı kurdu…
emirhan çınar
