Baba!
Dünyanın renklerini ellerinde topla
Mutluluğun her tonuyla
Masmavi bir uçurtma çiz bana
Yıldızlardan gülen gözleri olsun
Ay tülünden saçakları
Dağıtsın bütün karanlıkları
Lacivert gecelerimizi uçursun aydınlığa
Güneş olsun bütün çocuklara
Dudaklarda sımsıcacık gülsün sarı
Gülsarı küheylanlarla gelsin
Atlarına binip giden güzel insanlar
Siyah beyaz hayatı binbir renge boyasın
Yakarışlarımızın nurdan fırçası
Kaderimizin ressamı, Bedi’si,
Kaldırsın resmimizdeki demirden çerçeveyi
Annelerin ellerinde, yüzlerinde
Biz de görelim artık kelebeğin renklerini
Kolları sıkmasın zincirli kolçak
Açılabildiği kadar açılsın eller
Boyansın Sıbgatullah rengiyle gönüller
Aydınlık çizgisinden amudi uzansın ahlarımız
Sarsılsın ehram-ı arz, titretsin arş
Vicdanların karası silinsin alınlardan
Gözlerdeki perdeler açılsın yüreklere
Kalmasın tuvalimizde şerre yer
Ve tükensin haznemizdeki kirli renkler
Döküldükçe Mahmut’un al kanı
Yanacaksa mazlumun daha canı
Örtsün mavilikleri kızıl ebabiller
O zaman varsın kızıl olsun necatın adı
Varsın rengini çalsın deli zaman, sevinçlerin
Sen yine Kabe’nin kaygısını yüreğinde taşı
Gelecek yılları kutlu bir Fetih say
Geçen yılları Medine yeşiline boya
Ama matem karasını koyma ruhuma
İçimde hep mavi kalsın umut
Suyun rengi yok
Gözyaşlarımı da yanaklarımda tut
Akmasın ümitlerim ellerinden
Şib-i Haşim zulmünü tarihin sayfalarında kurut
Dökülsün bir daha miracın tohumları asra
Yeni bir hicret çiz zamana
Yeniden başlasın günler, yeniden başlasın ay
Hazanın en mat tonunu silsin bahar
Mavi duamın rengi kalsın
Yeşil sevinçlerimizin…
Avuçlar Nur’un rengine boyasın.
Parlasın bahtımızın güneşi, ayı
Boğulsun üstümüze çöreklenen karanlıklar
