Görmedim yüzlerini
Zaten görsem de yüzsüzdü onlar
Kararttılar birden göğümü
Fikirleri zift, dilleri zift…
Zaten onlar kapkaraydılar
Araçları da siyahmış
Sonradan öğrendim
Onunla getirmişler beni
Bir öncekini aratacak eziyetlerin
Bir bir tatbik edildiği o karanlık yere
Kaç saat geçti bilmiyorum
Kaç gün, kaç ay…
Zaman da ölü burada
Birkaç insan yaşıyoruz
Karanlık adamlar nefes alıyor sadece
Onların dünyaları var
Bizimse kalbimiz
Nerdeyiz bilmiyorum
Elim ayağım bağlı
Çırılçıplak inliyorum
Güya esirim onların elinde
Karanlık adamlar özgür olduklarını sansın
Ben cennet yamaçlarında reftâre geziyorum
Değmese de başım yere
Ben kalbimle secde ediyorum
Ölümü arzuladığım da oldu
Defalarca ölmemek için
İnip kalkan her darbede
Haykırdı haykırdı haykırdı kalbim:
Allah!
Bazen de dilim
Görmedim yüzlerini
Benim gözümü bağlayarak
Gizliyorlardı kendilerini
Ama duydum çakalların seslerini
Yanı başımda hissettim nefeslerini
Korktum, çok korktum
Ama ölmekten değil
Dünyamı yaşatıp cennetimi öldürmekten
Kalbimi diri diri toprağa gömmekten
Biliyorum
Karanlık yok olmaya mahkum
Asırlık kötülükler ölmeye
Yıllanmış tiranlar devrilmeye mahkum
Yalancıların mumu sönmeye
Kerem Şahin
