Daha dün
Gökler masmavi ağaçlar yemyeşildi
Kelimeler arasına
Bu koyu griler de nereden geldi
Güneşte sımsıcak kurşun yarası
Gök/yüzünde üzgün emojisi
Ayın çehresinde bozuk ayak izleri
Daha dün
Severdik bahar sevdaları gibi
Sayardık sayılırdık
Ayrılıkları da sevgiden sayardık
Kurşun ne bilsin sevgiyi
Kurşun işte
Nefret tutan eller de öyle
Nefret tutmuş yürekler
Kurşun döktüler günlere
Günlerce
Umutlar delik deşik
Kim demiş hava günlük güneşlik
Bildiğin gri işte
Hani nerde yediveren gülleri
Nerde hayatın aşkın erleri
Büyük kanyonda değil
Büyük şehirde
Sıkarım
Yakarım
Yarını göremezsin sesleri
Üstelik güpegündüz
Daha dün
Yürürdük mahallede türkülerle
Çocuklar oyun oynardı çapraz çizgilerle
Havada kurşun ağırlığı
Griler döküldü sözlere
Eller tetikte
Hızla çıktı mermi demir borudan
Döne döne
Alamadı hızını
Değdi ama acıtmadı
Deldi ama farkına varmadı
Daha dün
Gökler masmavi ağaçlar yemyeşildi
Bir akşamdı her yer gri oldu
Yollar bir anda eşkıya doldu
Nice çiçekler ezildi hunharca
Nice ü/mit/sizler baş kesildi
Basında nice haberler geçti
Kurşun gibi ağırdı gündem
Görmediler göstermediler
Ateş düştüğü y/erleri yaktı
Kalemden kurşun yaptılar
Bir manşet milyonları vurdu
Kâğıttan kurşun olur mu
Oldu işte
Daha dün
Her sabah okurduk gazeteleri
Gündem iyiye giderdi
Ama olmadı komaya girdi
Kâğıttan kurşun olur mu
Oldu işte
Ne acılar k/attı hayata
Sonra arttı acılar hesapsızca
Sonra meydanlarda toplantılarda
Kurşun sesler döküldü mikrofonlara
Savruldu milyonlara
Bir ağırlık çöktü dağlara
Hiç sorma
Taşınır gibi değil desem
Öyle işte
Alıştı kulaklar kurşun sesine
Alıştı insanlar gri sekmesine
Bugünlerde
Kurşun yarasından giden gidene
Kurşun adres sormaz derler ya bir de
Adrese teslim kurşunlar hem de taptaze
Gazetelerde mitinglerde
Modern çağ, uzay çağı
Kurşun çağı desenize
Hayat
Yaylım ateşinde gündüz gece
Daha dün
Gökler masmavi ağaçlar yemyeşildi
Şimdi
Tüm renkler gri anlıyor musun
Tüm renkler gri
Yarın
“Ümit var” desen/e
