Sızlanmanın gereği yok
Düş ağrısıdır geçer birazdan
Üstüne bir bardak gül şerbeti iyi gelir
Nerden bulacaksak
akşam umutsuzluklarıyla kavgamız kronik
Suskunluğumuza bahanemiz de var güya
Ağlayacaksak
gerçekten bir sebebimiz olmalı
(ki ziyadesiyle var)
Bir de ağaç altı bulmalıyız
Bir de rüya
Ama ağlamayacaksak
Buna da bir sebebimiz olmalı
Mesela bir hüzün savar
O da herneyse
Belki baba
Belki dağ
Bir de anne bulmak lazım
Bir de orman
Ormansız bir ağaç altı, en fazla bir mahalle parkı konforudur
Ona da mı razıyız yoksa
Olabilir
Uzak olmak böyle bir şeydir
İnsan olması gereğinden kanaatkar olabilir
Uzakken Anadan, memleketten ve dağlardan
Düş ağrılarına kanat da takabilir insan bahardan..
(Hızlanmanın gereği yok
Böyle iyiyiz
Kış ağrısıdır geçer birazdan)
Böyle şeyler de dememelisin
Bahar’a ne kaldı şurda
Belki de bir çay demlemelisin
dağ düşleyeceksek yahut orman
Yanında iyi gider
İyi gider de
Nerden bulacaksak
Çayı demiyorum
Annemizi mesela
Mesela babamızı
Annesiz bir orman
Babasız bir dağ
Düşlerde iyi tanımlanmış bir sızı
Huysuzlanmanın gereği yok
Bir ülke hayali kuracaksak
Önce Kırgınlığımızdan başlamalıyız
Başlayalım
başlayalım peki
Hep mi biz yabancıyız
Hep mi biz öteki
Çayı unut
Haydi gel ağlayalım …
Saat iki otuziki
Farzımuhal
