Zulmet zeval bulurken güneş battığı yerden doğuyor
Müjdeler var diyarı hicret olanlara
Vatanımda gurbet yaşayanlara
Gün doğuyor gün! Pes etmeyin bitiyor sürgün…
Ellerinde beraat mührü dört nala koşuyorlar doludizgin
Ümidimi heyecana boğuyor geleceğin coşkusu
Dilimde hece hece rahmet muştusu
Başını öne eğme yavrum!
Ana kız baba oğul kucağını açmış
Yusufçuklar ebabilleri çağırıyor
Kanat sesleri inletiyor semayı
Sağır olanlar duymaz!
Genç ihtiyar kadın erkek ciğerleri dağlanmış
Elinde ab-ı hayat olan Lokmanları bekliyor
Vicdanımı incitiyor çığlıklar
Kör olanlar görmez yavrum
Kör olanlar görmez!
Gün doğuyor gün pes etmeyin bitiyor sürgün..!
10.06.2017 Yakup Kenan
*Şiirin hikayesi: Benden yedi ay sonra birçok kadınla birlikte eşim de tutuklandı. Anneler gününde cezaevindeydi. Kendisiyle birlikte kalan üniversite öğrencileri o bloktaki tutuklu bütün annelere özel havalandırma saatinde program düzenlemişler. Eşim o kadar duygulanmıştı ki satırları beni de ağlattı ve o duygular içindeyken bu şiir ilham oldu.
