Güz rüzgârında savurmuştu içini
Kim duyar ki ağlayanın sesini
Bir harabe içinde bulsa da elini
Sesini kainata duyurmuştu
.
Yorulmuştu bir kış soğuğunda
Gecenin sisinde boğulmuştu
Boğazında düğüm düğüm çile
Ümidini ekmeğiyle yoğurmuştu
.
Sanki bütün sorular sorulmuştu
Dost meclisinde vurulmuştu şakağından
Peki ne olmuştu kuşlara uçmazlar
Koca bir asrın yangınını kim doğurmuştu
.
Güz rüzgârında savurmuştu içini
Bilmeyiz ki biz zalimlerinin dilini
Fırtınalar bir kayanın eteğinde durulmuştu
Ve bir kış soğuğunda yorulmuştu
Emeğinize sağlık.
Güzel olmuş. Elinize sağlık.
Pingback: Güz Rüzgârı / Nur Tatar – Cizlavet Kültür ve Sanat Platformu – Yeni Güne Mektuplar