Okunmamış bir kitabın en ücra sayfasında…
Tükenmiş bir kalemle yazdığımdır hayatım.
“Ne sen sor, ne ben anlatayım” denir ya laf arasında…
İşte öyle bir düğümdür, yutkunduğum hayatım.
Ne kazandım, ne kaybettim belli değil aslında.
O koskoca yılların bad-ı heva faslındadır hayatım.
Ümitlerim, hayallerim, emeklerimin kırık pusulasında…
Yönü yok, menzili yok, dönülmez akşamın ufkundadır hayatım.
Doldur almaz, boşalt olmaz, yer kalmadı kafa tasında…
İşte öyle; iflas edip bitirdiğim…. sermayemdir hayatım.
Ne hoş diyor “geldim yarım, kaldım yarım” hani bir şarkısında….
Ne geleni güldürdüm, ne gideni…. ne de güldüğümdür hayatım.
Vefa, hatır, kadir, kıymet kimin umurunda…
Ya bir de Sen olmasan dediğimdir hayatım.
