Bir gömlek giydim adı hiçlik .

Dikişsiz kumaştan , şekilsiz makastan.

Ben kimse değilim şimdi.

Sadece bir hiç.

Ne adım var,

Tanıyasınız.

Ne etiketim var ,

Hürmet edesiniz.

Ne koltuğum var,

Makamımı göresiniz.

Ne süslü elbiselerim var, şaşalı.

Ne de ayakkabılarım.

Yalın ayak ve çıplağım.

Rüzgarlar sarar bedenimi

Onlar biliyor sadece  beni.

Sessiz sedasız, selamlar nazikçe.

Var kainatın da geziniyorum ,

Yok diye.

Sesim çıkmaz sokaklara gölge.

Gözyaşlarım ,

Bilmem hangi fırtınalara gebe.

Hiçim işte,

Her hiçlik içinde.

Beni var edemezsiniz bende

Ne bir yalancı tebessümle.

Ne de sofistike kelimelerle.

Bir ses duyulur yürekten,

Beklenen ,munis bir Selam

Hiçliğim evrilir .

Hece hece

Dost kalbinde derin bir içe.