Kırıldı hunharca kalp kapıları.
Güzele dair ne varsa koparıldı.
Ümit kırıntıları süpürülürken sokaklardan.
Yapılan onca şeyin, içimde izi kaldı.
En sert yıllarını yaşıyor ömrüm.
Gözümün yaşına, yol oldu yüzüm.
Kader sayfa sayfa yazarken beni.
Yaşadığım kışların, yüzümde izi kaldı.
Yıllar saçlarıma bir bir imza atarken.
Acıyı koruk iken yinede yudumlarken
Her şeyi Haktan bilip, halime şükrederken.
Yediğim korukların, saçımda izi kaldı.
Sevgiler ayrılıklarla destana dönüşürken.
Mektuplar aşkı, ilmek ilmek dokurken.
Yollar ki kavuşmak için gidilirken.
Dinlediğim şarkıların dilimde izi kaldı.
Hasretler saatlere ayarlı doyulurken.
Gözlerden kalplere, sevdalar akıtırken.
Kulaklar ,sesinden, sözünden hali yorumlarken.
Masalı görüşlerde, camlarda izi kaldı.
Giderken gözlerin arkada, giderken.
Bir çantaya, koskoca ömrünü sığdırırken.
Gecenin koynunda, bir bilinmeze açılırken.
Yitirdiğim canların, denizde izi kaldı.
Kurtulurum sanırsın gidince prangadan.
Avuturum sanırsın, halbuki kanar yaran.
Yaşadıklarını dinlersin sonra yavaştan yavaştan.
Aklında kalanların, fikrinde izi kaldı.
Şikayet görülmesin yazdıklarım aman!
Bilirim her halimizden haberdardır Yaradan.
Murat buyurmasaydı, bela habersiz gelmezdi ki ondan.
Yaşanılan her şeyin nesilde izi kaldı.
Ayşegül Demir
