Ne çok şey anlattın herkese
Masum bakışların
Günahsız yüzünle
Bir ifritten dönemdi geldiğin
En sert kayalardan
Daha sertti çarptığın
Heyhat
Vicdanlar söneli çok olmuştu
Gözler ise körleşeli
Kalpler kadavraya dönmüştü
Bahtına bu kara devran düştü
Koca bir millet aklını kaybedeli
Kuldan umut kesileli
Evet çok olmuştu
Her gözyaşında eridi insanlık
Ama nasipsizlere değmedi hiç biri
Çığlıklarına dayanmadı yürekler
Yazık ki sağır kulaklardı nasibin
İnsanlığını çoktan yitirmişti
Kendilerinden medet umulanlar
Seni babandan mahrum edenler
Mahrum olsunlar ebediyyen
Meraklanma sen Karaefem
Kalbinin her burkuntusu için
Babana hasret her ânın için
Hesap görülecek ötede
O hiç bir şeyin fayda etmeyeceği
O en acı günlerinde
Yüreklere kor düşürdün be Karaefem
Bıraktın bizi bunca yükle
Duyuramadık sesini alemlere
Hafızalarda hep o mahzun bakışların
Bırakırken kendini
Rahmet Peygamberinin ellerine
Karaoğlan
