Ben kendimin baharıyım.
Çiçek açarım her mevsim.
Kara kışta,yakan yazda
Çiçeklenir hüznüm
Çiçeklenir kahkahalarım.
Yağmur olur akarsa gözyaşlarım
Gökkuşağı olur açar umutlarım.
Ben kendimin baharıyım.
Yakıştıramaz,
Yapıştıramaz deli saçması iftiralarını üstüme.
Kendini bilmeyen,bildiremez bana haddimi.
Yıkamaz,bozamaz benden başkası beni.
Edemez ben gibi kimse hayatımın içine,
Dar da edebilirim koskoca dünyayı kendime.
Saray da edebilirim viran olmuş evimi.
Korkuttuysam cesaretimi güneşli gölgelerde.
Kendine gelmelidir buluşup seccadeler de.
Ben kendimin baharıyım.
Bulamam kendimi izbelerde
Çırpınıp kalamam olduğum yerde.
Kırıklarımdan sevgi damlar gittiğim yere.
Ben kendimin baharıyım.
Kışa hasret yazlar,sonbahara hasret kış.
Hepsinde de var elbet ibretlik bir iş.
Giyin tevekkül hırkanı, işine koyul,
Oyalanma , batıp kalma
Tekamül ün için hazırlanmış her engelde.
Davran hele
Sen kendinin baharısın.
Dertte sensin, dermanda sende
Ayşegül Demir
