Yıllar oldu
Mevsimler allı geldi, pullu geçti!
Bebeler doğdu
Beyaz kundaklar hatırasında
Geceler bazen uzardı, bazen kısalır
Bazen üşürdük, bezen ısınır
Arada mutlu da olurduk
Yıllar oldu
Mevsimler allı geldi, pullu geçti!
Düğünler oldu
Beyaz gelinlikler zılgıttan
Gün batımı, lal olurdu sokaklar
Yıldızlar sayılmayı severdi, geceler susmayı
Yıllar oldu
Mevsimler allı geldi, pullu geçti!
Ölümler oldu
Beyaz kefen, neyin pusulası
Menekşeler de ölürdü dilimin kuyusunda
Yıllar oldu
Mevsimler allı geldi, pullu geçti!
Bebeler doğdu
düğünler, anaların yürek pembesini dağıttı okyanuslara
Ölüm susardı ağıtların yankısında
Yıllar oldu
Mevsimler allı geldi, pullu geçti!
Yüreğim hep nemli
Bir arşe tınısında
Belki mızrapın hisli dokunuşunda
Son bulmayacak bekleyişim,
Umudun ılık gözlerinde
Senin boş baktıgın yerde,
ben o boşluğun içinde hikayemle boğuluyorum….
Boş sahi boş mudur?..
Ya da doldurulamayan kısım mı?
Veyahut dolabilme ihtimali olan boşluk mu?…
Yani herkes farklı görüyor!
Ben, bendeki seni görüyorum,
sen ise boş bakıyorsun….
Senin ne gördüğünün bendeki sen için bir önemi var mı?…..
Bendeki sen, sende de ben olsun diye değil zaten!
Ben, senin varlığında mutlu , yokluğunda huzursuz….
Huzurumu sende bulmuşken…
SEN ayrılığımda bul, huzurunu diyorsun!
Ben,seni yazarken sen bendeki seni okusaydın…. böyle bendeki seni de alıp gitmezdin!
İbrahim Kuçuker/Eylül.2024