Sen ey huzûrun mavisi,
Ve sonsuzluğun bestesi,
Derin bir hayâle dalıp,
Rûhumu dinler gibisin.
Hasretin enginliğinde,
Ümidin serinliğinde,
Sessizce ufka yaslanıp,
Bir dostu bekler gibisin.
Yosun kokulu aşkları,
Ve hülyâlı bakışları,
Anarken gurûba bakıp,
Geçmişi özler gibisin.
Ümitsiz bir sevdâ ile,
Zamansız bir vedâ ile,
Ardında izler bırakıp,
Giden gemiler gibisin.
Sen ey huzurun mâvisi,
Efsâne aşklar râvisi,
Beni sînende saklayıp,
Sırrımı gizler gibisin.
a terzioğlu
