zambaklar açılsın geçtiğin yolda
güller tebessümle hoş geldin desin
parlayansın sürekli karanlıklarda
karanlığı delen aydınlık sensin
üşürsen laleler gelsin aklına
laleler soğukta boynunu eğdi
lalenin boynu bükük kalınca
alnına mehtabın dudağı değdi
leyla diye ağlar geceler şimdi
vuslatı ararlar dağ artlarında
mecnunu söyleten onulmaz derdi
ateş böceğinin ağıtlarında
fırtına kuşatsa bahçelerini
kuşların ötüşü zarar görmez de
sele kaptırırsan o gözlerini
kaybolursun hüznün silik izinde
izlerinde yürür hüznün gölgesi
gölgeler köşede yoldaşın olur
gelince uzaktan sessizin sesi
pınar başlarında sırdaşın olur
yakarsın ardında kalan her şeyi
yoluna çıkanı haldaş edersin
yüreğinle doldurup kuru çeşmeyi
baharı çöllere yoldaş edersin
eşiğine vardı bengisu ile
lale gelinciğe tebessüm oldu
mehtabın aşkına cevap bu diye
gece tebessümü sevdaya yordu
zambaklar açılsın geçtiğin yolda
güller tebessümle hoş geldin desin
parlayansın sürekli karanlıklarda
karanlığı delen aydınlık sensin
