İbrahim Ve Nurdan Gündüz’e ithafen
Kertek kertek bir çığ düşer yüreğime,
Lapa lapa hüzün yağar
Sokaklarıma gökyüzünden,
Buzdan çehresinde tebessüm ne arar.!
Dokunduğu yerlerde
Hasret, özlem bembeyaz
Firariler donakalır penceremde,
İçimdeki ayrılık dalga dalga
Sevinç, neşe kireç tutmuş içimde
Tozak karın üstünde ayrılık besten
Mutluluk muydu şu ötede ezilen.?
Huzur beş bin mil ilerde..
Ayrılık..!
Gurbet..!
Cam kırıklarına bandırılmış gibi;
Sussan acıtır, konuşsan keser.
Gönül dağındaki şiirler, buz gibi
Sitemler bile ayaza çeker şarkılarda
“Bestekârlara” inat,
Bir Uşşak makamında gezinirim bir SABA
Kurt vardır; yalnız gezer,
Bağrına basar tüm acılarını
Herşeyi unuturcasına kışı çıkarır,
Ama yediği ayazı unutmaz!
Sitemi olmaz kara kışlara
Bir çakalın yuvasında
Baharın hesabını hiç tutmaz.
Köpek sürüsünü izler sessizce..
Bir kemiğe karşı olan zaaflarını..
Kurtlar da vardır bir cevize sıkışır kalır.
Hüzün!..
Sessizce kayıp giden yıldızda
Hüzün..!
Bir gardiyan gibi dikilir bir damla gözyaşında
Hüzündür kar,
Bir nevi huzurdur..
Umuttur huzur,
Unutulur mu özlemler?
Uykusuz gecelerime lapa lapa yağan Şehadet..
Gurbettir hüzün.!
Kurbettir ümit.!
Yakınlaşmaktır adı dua’nın,
El açmaktır dergahında bağrı yanık
İçimdeki özlemi dindirmek istercesine
Yağan kara karışmaktır hürriyet..
Bağırmaktır bir dağ başında
Bir ormanda bir deniz ortasında ÖZGÜRLÜK..!
En kesif koyaklardan bir çığ düşer içime,
Sokaklarım, caddelerim tarumar
Buzdan çehresinde çaresizlik var.!
Dokunduğu yerlerde ki
Hasret, özlem bembeyaz
Renkli çocukluluğuma inat!
Renksiz, donuk umutlarım
Unut demek ne kolay..
Bir delinin defterinde kardır mutluluk
Bir körün ülkesinde huzurdur gökkuşağı
Ömür’den, gönül’den, günden
Gitmenin adıdır ÖZLEM.!
Belki de sevmenin adıdır HİCRET.!
Mutluluktur ÇİLE, SEVDİĞİM
SABRET… dediğim
Kır çiçeğim Meleğim…
