NE ZAMAN
ne zaman bir okul zili duysam,
tarlada, bayırda
hüzünlenir, eskilere giderdim.
içime yaralı bir kuş konar,
öterdi ha bire!..
‘‘sen bu değilsin, böyle olamazsın..’’
der dururdu, Yaşar Hocam
gelirdi aklıma!..
ne zaman bir kuş sesi duysam
parkta, bahçede,
yarın bakışlı çocuklar,
pırlanta kalpler belirirdi zihnimde.
ve muallim dostlarım
geçmişin puslu günlerini siler
çıkıp gelirdi bana .
en çok da Yaşar hocam silerdi
o puslu günleri!..
ne zaman bir şiir duysam medyada
ya da okusam dergide.
pır pır ederdi yüreğim !
kanatlanıp uçardım göğe.
en çok da Yaşar Hocam uçurur,
havalandırırdı beni.
ne zaman gidenleri duysam ,
başka iklimlere , diyarlara…
önden giden atlılar gelir aklıma,
sonra burkulur yüreğim,
sondan giden atlı bile olamayışıma
yanarım ha bire!..
ve Yaşar Hocam gelir yine aklıma
oysa beni hep atlandırmak istemiş,
kurtarmak istemişti bu bataklıktan
Eşref SARIKAYA
