Olmasan da Olur / Selim Gül


Zehir damlatıyorken kirli eller,
Mıh gibi saplanıyorken kalemler,
Diz boyu birikiyorken elemler;
Bugünlerde de yazmayacaksan,
Gayrı bir daha yazmasan da olur.

Hani gözyaşları, nedendir sükût?
Oysa ıslak seccadeler bir umut…
Buhardanlık kalpler, gözlerse bulut…
Bugünlerde de yağmayacaksan,
Gayrı bir daha yağmasan da olur.

Ateş ki, tutuşmadık ev kalmadı.
Bağladı ruhları şeytan, salmadı.
Kül olduk, dost (!) bir tulumba almadı.
Bugünlerde de koşmayacaksan,
Gayrı bir daha koşmasan da olur.

Kararırken hayaller bir şafak,
Susma, türkü yak, bestesi de afak…
Ümitlerini kırıyorken nifak,
Bugünlerde de coşmayacaksan,
Gayrı bir daha coşmasan da olur.

Düştü yapraklar, sarsıldı dalları.
Yağmaladı haramiler malları.
Bin bir emek, petek petek balları,
Bugünlerde de sormayacaksan,
Gayrı bir daha sormasan da olur.

Gel, yaraları sar, mazlumu tanı.
Fikir bekler bizden, zihin harmanı.
Giden gitti, şimdi vefa zamanı.
Bugünlerde de olmayacaksan,
Gayrı bir daha olmasan da olur.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *