Sebeplerin sukut ettiği anda
Balığın karnında, denizin boğmadığı Yunus(as)gibisin.
Ümidin damlasına hasret kalınca
Hacer’in toprağa vurunca çıkan zemzemisin.
Yakılınca dünyana binlerce ateş
İşte o ateşin yakmadığı İbrahim (as)sin
Bilenmiş bıçağın kesemediği
Uğruna koçlar inen İsmail (as) gibisin.
Tüm varlığı bir bir onu terk ederken
Vücudunu kurtlar yiyip bitirirken
Şifasını Hak’tan arayan Eyyub (as)gibisin.
Zalim zulmüyle öldürürken sabileri
Saraylarda baktırılan Musa (as)gibisin.
Dipsiz kuyulardan çıkamam derken
Mısıra sultan olan Yusuf (as)gibisin.
Sen kah kış mevsiminde açan Kardelen
Kah her müşküle ansızın yetişen Hızır gibisin.
Sen tufandan tufana savrulurken
Gemisinde felaha çıkaran Nuh(as)gibisin.
Dillerin kemiğini artık kaybettiği çağda
Sesiyle sözüyle gönüllere giren Davud(as)gibisin.
Sen çiğnenirken yeşeren toprak gibisin.
Teslim olduysa dertlerin ,sahibine
Celâlinde Cemalini görürsün
Kahrında lütfunu,
Gönderdiği musibette hikmetini,şefkatini bulursun.
Uçuruma giden koyununa çobanın attığı taş misali
Taş geldi diye hayıflanma.
Koruyup kollandığın uçurumlardır, düşün.
Sen O(cc)Kudretine dayadığında acziyetini
Sana açılacak kapıları düşün.
Teslim ol İbrahim gibi,Yunus gibi
Kuyudaki Yusuf gibi
Sende “Bu dert bana dokundu “de
Ama bunu Eyyub gibi de.
Görelim o zaman Mevlam neyler?
Gerçi O neylerse güzel eyler.
Ayşegül Demir
