Dostum Yakup Kenan’a
Kırıldı kalemi karanlıkların
yıkıldı berlin duvarı bir kere daha
durmak sıradanlaşmaktır hatırladın mı
kimden saklayacaksın utangaç bakışlarını
saklama zaten
Bu bir rüya
Bu bir vaha
Bu bir çöl rutini
Hem mutlusun güya
büyük boy bir hafıza kırbacıdır eylem
kalabalıkların büyülü çoraklığında
dibi delik bir su kırbasıdır gözlerin
ki gözlerin yıkanır kendi ıslaklığında
Ya bu nem
Ya bu nemi
Kimden saklayacaksın
Kimden saklanacaksın
gölgen dururken
Ki gölgen
Ki gölgeni
Güneş tozları sobeliyorken
“önüm arkam, sağım solum sobe
ister saklan, ister görün
sensin işte yaftalanmış göçebe”
Fm
