Karadayı
Ekvatorlu gelmiş meydan okuyor
Okuduğu şeye maval derim ben
Oturmuş koyunun yünün dokuyor
Çaldığı düdüğe kaval derim ben
Ekvatorlu
Sen yaşıyor muydun, ey Karadayı
Yine şaşırmışsın payı, paydayı
Cüml’alem gördü de türlü faydayı
Nedir şu sendeki ahval derim ben
Karadayı
Kelimeler dizer uçsuz bucaksız
Koşmaya başlar hem elsiz bacaksız
Konuşmayı bilmez ceksiz ve caksız
Doldurduğu şeye çuval derim ben
Ekvatorlu
Sözümün kadrini ahraz ne bilsin
Ben coşkun fırtına sen kara yelsin
Hele sen git, senin kıralın gelsin
Orucum, bak bu ay Şevval derim ben
Abdullah Kara
Ekvator da nedir söylese biri
Maval okuduysa gürlese biri
Boş bulmuş meydanı görmese bari
Ettiği sözlere zeval derim ben
Ekvatorlu
Teke iki gelmiş, yiğitlik etmiş
Bana kaç ordunun kudreti yetmiş?
En az seksen ol gel, olmadı yetmiş
Altmış olsan cesur, cevval derim ben
