Ruhunu sevdiğinle birleştiren aklın hatırına suçluluk, beni bırak.
Anne sevgisini ruha katan ve evladına sevgiyle kalpten bağlayan uğruna, git ve beni ağlayan kalbimle yalnız bırak. Rüyalar okyanusunda yelken açmama izin ver. Yarının gelmesini bekle, çünkü varın bana dilediğini yapmakta özgürdür. Döşemelerin ruhla utanç mezarına yürüyen, sert ve soğuk toprakları gösteren gölgeden başka bir şey değildir.
İçimde küçük bir kalp var ve ben onu kendi hapsinden çıkarıp, derinden incelemek ve sırrını çözmek için avuçlarımda taşımak isterim. Onu aşk ve güzellikle yaratanın ona verdiği kutsal kanı kendi kader dergâhında kurban etmekten korkup kaçmadıkça, oklarını ona saplama.
Güneş yükselmeye, bülbül şakımaya ve mersin nefesinin kokusunu yaymaya başlıyor.
Ben ise yanlışların kapitone uykusundan özgürleşmek istiyorum.
Suçluluk, bundan alıkoyma beni.
Ormanın aslanları ya da vadinin yılanlarından bana bahsedip beni sindirme, çünkü ruhum toprak korkusu hiç tanımaz ve şer gelmeden önce şerrin hiçbir uyarısını kabul etmez.
Suçluluk, bana nasihat verme, çünkü felaketler kalbimi açtı, gözyaşları gözlerimi yıkadı ve hatalar bana kalplerin dilini öğretti.
Sürgünden bahsetme, çünkü vicdan benim yargıcım ve masum isem beni haklı bulup koruyacak, suçluysam hayattan mahrum edecektir.
Aşkın alayı harekettir; güzellik onun bayrağını salıyor; gençlik sevinç trompetini çalıyor.
Suçluluk pişmanlığımı rahat bırak. Bırak yürüyeyim, çünkü yol gül ve nane ile dolu, hava ise temizlik kokuyor.
Zenginlik ve büyüklük hikâyelerine aldanma, çünkü ruhum yaratanın yüce lütfuyla zengin. İnsan, yasa ve hükümdarlıktan bahsetme, çünkü tüm dünya benim doğum yerim ve tüm insanlar benim kardeşlerimdir.
Uzak dur benden, çünkü sen hayatı söndüren, tövbe ve boş sözleri getirensin.
Halil Cibran
Bütün Eserleri