Takvimler döküldü yaprak yaprak, zaman değiştiSaçlarıma düşen akta imtihan değiştiEvhamlar çaldı huzurumun nikabınıTükendi nev-baharım derman değişti Güveler sardı ruhunu zamanın, an değiştiGönülde vicdan, akılda izan değiştiİhanet sarmalında işlendi bu cinayetŞaştı…
Karadayı Nur yağsın eskiye rağbet edelimFeodal düzene geçelim artıkDeveyi biraz da öyle güdelimGelin derebeyi seçelim artık Ekvatorlu Adalet, hak-hukuk külliyen zararİnsanın yok yere neşesi kaçarEdebin, ahlakın ne faydası var?Şu ütopyaları…
İçi boş şeylerin arasından usulca ayrılıp sessizlik arar kalbiniz bütün boğulmuşluklara inat! Zamanın ve mekânın içerisinden ustaca sıyrılıp dingin bir koyak arayışıdır belki de bu. Söz denizi bitmiş…
Bir endam aynası karşımdaAdım sayıyorum kendimeAldım, verdim, ben seni yendim...Yendim, deyip gözgöze geliyorum kendimleYendim...Yendim...Yenildim...Ruhumun ilhamlarına sığınıyor iç sesimDar sokaklardan geçiyor çığlıklarımMağlup olmuş bakışlarımHadi baştanAldım, verdim, ben seni yendim...Yen-dim...Yen-dim...Ye-nil-dim...Bu sefer vurgulu…
Mavinin en açık tonundan en koyu tonuna doğru uzanan denizin kenarında, irili ufaklı taşlarla arkadaş olmuş kumsalda uyuyorum ben. Taşların sıcaklığı bedenimi tatlı tatlı yakarken gözlerimi açıyorum. Denizin tuzlu suyu…
Bazen sessize almak isterim dünyayı.Geride bir tek dalga sesleri olsun kulaklarımda.İçimi susturmak isterim.Bütün seslerden uzak, sessizliği düşlerim. O vakit sakinlemek istesem bir gölge altında,O gölgelik, muhakkak benim defterim olur..Kalem nefesim…
..Hani şöyle sımsıkı sarılsam..sana dair tüm hasretim,kollarımın arasından akıp gidecek gibi..Senden uzakta geçen zamanın telafisi olacak,zaman sanki bıraktığımız yerden devam edecek gibi..Sancılı sürecin açtığı yaralar,izler kaybolacak..Ruhumdaki tüm boşluklar kapanacak,kalbimde kelebekler…
Bu ıssız yerlerde ıtır kokusuApansız rüzgârın önünü keserBak çoktan bölünmüş ayın uykusuKayan yıldızlarda sırlı her haberBu ıssız yerlerde ıtır kokusu Ah yorgun ah bezgin kaldığın andaHadi der mırıldar narin bakışlarİfritten…
Rabbim! Dedi:Sustu, kış yaprağına düçarKar çiçekleri, ağladı.Oyuklar oyuldu tırnakla.Zemheri üçe bölündü:Üçüncüsü, direndi şafağaAylar hep ve hiç yirmi sekizYıldan ikisi eksik ve fazla.Rabbim!Bütün arda kalan iki ve üçlerHep beyaz yazmaya mı…
Bu nasıl bir şey, bence tanımlanmamalı... Her tanım onu sınırlandırmak olur, bir kalıba koymak... Oysa aşk her gün yeni bir anlam kazanmalı, hatta bazen manasını kaybetmeli ve mantığını. Sonra yeniden…
Bir hal oldu bana Aslım'ı gördüm,Bir şey diyemedim halden utandım.Bilmem hasta mıydı yaslı mı gördüm,Renkten renge girdim aldan utandım. Uzaktan seyrettim yaklaşamadım,Derdimi bir türlü paylaşamadım.Yanına varıp da söyleşemedim,Kurudu damağım dilden…
Dikkat dikkat bu bir gezi yazısıdır. Şimdi efendim köşe yazısı, öykü derken kendini şiirde bulmuş biri olarak dedim ki neden bir gezi yazısına da burnumu sokmayayım. Affedersiniz kalem atmayayım. Olur…
gel desem ulaşmıyor sesimduy desem sesime ben sağırtut desem pare pare toz bedenimdenaralık kalsın , aralık kalsın ben türkü olsam ozanlar susarben yol olsam seyyahlar döner eveşimdi göçmen kuşları bileköy…
Afrika’ya geleli neredeyse dört yıl oldu. Tropikal iklimin hakim olduğu bu ülkede, yılın 12 ayı, yaz mevsimini yaşadığımızdan olsa gerek, zamanın nasıl geçtiğini hiç anlayamıyorum. Kendimi sanki birkaç ay önce…
Bugüne kadar üç ülkede bulundum ve üç farklı kültür tanıdım. Her birinde yeniden başlamam gerekti. Hayatımızın bazı dönemlerinde başlangıçlarımız, yeniliklerimiz olur. Benim başlangıçlarım en baştan başlamaktı. Sıradan bir hayat serüveninde…
Ruhum daraldı yine Sen'siz, Sen'siz, Geceyi geziyorum sessiz, sessiz. Gündüz kaybettiklerimi bulur muyum diye, Gecede arıyorum yolsuz ve izsiz. ** Ömrüm akıp gidiyor elimden istemsiz, Günüm, günüme uymuyor, hepten dengesiz.…
Bir gün sevmeyi kuşandı adam Ve güzelliği giyindi kadın, Yürüdüler sessizliği incitmeden. Su, ışık, toprak yürüdü, Ay yürüdü gölgelerinden. Sonra bir mehtap aralığında Değdi adamın sözleri kadının kalbine, Eğildi kadının…
Soğudum, üşüdüm anne Bu eziyet daha ne kadar sürecek Yüzüme bakıp ne olur ağlama, Her silüet arkasında gölgesini sürdürecek Güçlü durmalıyım anne Bizi alaşağı etmek isteyecek Gökyüzüne bakıp karanlığı karşıla Her bir yıldız dimdik…
Nahit Emre’nin Anısına.. Bir kuş uçar göklere Galata Kulesi’nden Ah’lar düşer kalplere Son veda busesinden Dokunur mızrap gibi Öyle en incesinden Dökülür pastel renkler Kaybolan gölgesinden Karaköy’de gün batar Kalbim…
"Daha senden gayrı aşık mı yoktur Nedir bu telaşın vay deli gönül" Ruhsati gözlerinde buğulanmış yolculuk telaşıyım şimdi perdedarı olduğum tüm umarsız vedalar adına baharı bekliyorum bekliyorum bekliyorum bekliyorum (gülümser…