Umut toplar eteklerini,alıp başını gider gibi

Ve ölüm döşenir 

Bulanmış suyuna Meriç’in

Kimsesizlik tünelinde sarsılır dağlar

Firuze gözlerinde tennure saklı 

Yaktım aklıma tüneyen sürgünü

Ayaklandı isyanım

Başı açık, yalın ayak koşuyor

Şuursuz duygular 

Mesafeler dokurdun dilek rafına

Varsaydı kıyıya solukların

Kıyametidir bugün, ilkbaharın 

Yaşlandı yeryüzü ansızın

Ufkumun yokuşunda 

Siyah beyaz hatıralar çöreklendi özleme

Kim bilir nerede kayboldu veda kırıntıları

Gözlerine dolarken kış

Sitemsizdi gidişin şehrin susuz tufanında

Nurefşan’a ithafen

Handan Tunç