sessizce yürür söz
aheste
say ki kalemin yazgısından
halbuki gün erişir pencerelere
sırları dermek için rüzgarlar yoklar sokakları
akşamın karanlığında korku yok
yıldızlar güler arz u semada
fırında ekmek meydanda insan
devran döner velhasıl
tükenmez kalemim tükeniyor
satıcılar yalan söylemiş
üç paraya koca bir yalan satıyorlar
heyhat
sözcükler hep payimal
bulup buluşturamıyor
sorup soruşturamıyorum
sele tutulmuş cümleler
kulağımda sükut
bu curcunayı bin faraş toplamaz
ölüyorum işte
ah keşke
çıksa aşina biri
durdursa bu çetin işgali
bu, onun bunun değil
kalbine küsenlerin hali
böyle giderse uzak değil
sessizce ölüp
kalbime gömüleceğim.
