Bir tavşanın
Dağ meltemine değer gibi ayakları
İner gece ağır ağır
İner keder
Titrer ötelerde
Evlerin ışıkları
Bir suskun yalnızlıktır ki büyür
Yorgun bir baykuş sesidir uzar
Bir ses ki yalnızlığın tuzudur
Islanır gecenin yanakları
Niyedir
İki yüzlü dünyanın bir yanı ağıt
Sevinçtir bir yanı
Yoğun bir siyahlığa bürünüp
Ya da hüzne gömülüp
Sükûna karar kalbin koyakları
“Yemin olsun geceye”
Döner devran
Güler kararan yüzü yalnızın
Ağarır gecenin şakakları
Kim ki suskunluğa bürünür
Gecedir
Ve bekler
Işıyan kıpkızıl şafakları
Gecedir
Gözleri keder
Saçları elleri ayakları
Kim ki gece olmuştur
Ele verir kendini
Dudakları
