Sahi
Sürülerimiz vardı bizim
Uğultulu çan sesleri yırtardı maviliği
Köpek havlamaları korku salardı kurda
İnceden buğuyla dolardı hava
Alıç
Acı çağla
Dağ kirazı toplardı çobanlar
Bir çiçek deniziydi kırlar
Çocuklar oyunlarla pür sevinç
Günler anne
Akşam baba
Sofralar çokluk bulgur yufka
Her komşu huzurdu kendi ‘kül’ünce
Kalbim
Ne de güzel dağ yemişiydi hayat
Şehirden önce
