“İnsan bir damla kan
binlerce endişe”
İnsanım ben de
İçerde
Keder içinde
Nerde bir hüzün varsa
Elem varsa benimdir
Nerde bir acı
Kalbimde
Kaderin ömrüme biçtiği bedel
Kafestir
Duvarlar içinde
Mevsimler yukardan gelir
Gurbetler içerden
Beton bir avlu pencerelerde
Benim kalbim demirler içinde
Göğsümü döver özlem
Hüznüme çarpar sinem
Ateşle pervane
Bülbülle diken
Benim derdim kendimden
Benim derdim elem
Hep elem
Hep elem
“Elde var hüzün”
Dilde var hicran
Dünya gibiyim
Ne tuhaf
Yüzüm deniz
İçim volkan
