Karanlık / Erhan Bozkurt

Karanlığı seviyorum.

Karanlığın kollarında hiçlik.

Madde yok, mekan yok,

Bir tek yokluğu düşünen benliğim,

Bir de benliğimin sahibi O.

Duaya kalkan ellerimi göremiyorum.

Elim yok, ayağım yok, bedenim yok,

Gözyaşım yok, gözüm yok,

Bir tek O’nu hisseden kalbim,

Bir de kalbimin sahibi O.

Karanlığın sırtında sessizlik,

Taşır durur da ses çıkarmaz.

Seslenen yok, ses veren yok, ses yok.

Bir tek vicdanımın sesi,

Bir de sessizliği duyan O.

Zamanı yutar bir kara delik.

Dünüm yok, yarınım yok

Günüm yok, ömrüm yok

Bir an-ı seyyale….

Bir de sonsuzluğu bir âna sığdıran O.