Tam solarken çiçekleri Bahar’ın
Düştü penceresine bir küçük serçe
Konacakmı göçecekmi diye bilmeden
Saldı tılsımını bir cılız ‘cik’ ile
Dedi bahar, geç kaldın vaktim yok neşeye
Doldu zaman bende, belki gelecek seneye
Artık hüzün, hazan vaktidir
Söylenmez şimdi bu tekerleme
Dedi serçe, neşe her zaman her yerde
Hazana evrilsende sihir senin elinde
Solsada çiçeklerin yaprakların savrulsa
Yokmudur bundada söylenecek bir beste
Dedi bahar, artık yorgun bitkin ağaçlar
O güzel kırlangıçlar çoktan göçtüler
Bırakalım şimdi mevsim değişsin
Bizim türkümüz sonra söylensin
Serçe durdu düşündü epey bir süre
Baktı uzun uzun solan güneşe
Büründü o vakur güçlü duruşu
Döküldü ağzından şu uzun dize
Gelsede değişim zamanı elbiselerin
Beden aynı yüz aynı bu ayinede
Dursanda gitsende bir önemi yok
Çevirince yüzünü O sonsuz Vech’e
