Göklerden kalplere rahmet yağmuru
Gönlünü sevdaya sunup ağlamak
Hayatın cevheri, aklın onuru
Kendi göz yaşınla yunup ağlamak…
Aşkla pervaz eder sanki duygular
Davam da, dünya da, nazlı yar da var
Benim şairliğim ne işe yarar ?
Beyanlar üstü bir kutup ağlamak…
Paslı tırpan vurmuş körpe fidana
Kimse hiciv yazma demesin bana
Gece gündüz hep kıvrana kıvrana
Her masuma dönüp dönüp ağlamak…
Öfke, korku, keder; kararır mevsim
Elimde değildir, hırçındır sesim
Affetmeyi öğrenmeli bu nefsim…
En yüksek zirveye konup ağlamak
Ben şaşarım, hangi güne uyandık ?
Güneşte üşüdük, ayazda yandık
Biz bu insanlıkla ne çok aldandık…
Kendi öz yaşınla yunup ağlamak…
Ekvatorlu
