Amansız, devasız dertlerim
İncir çekirdeğinde devler.
Tek ayaklı kurşun askerim;
Yetiş deniz, sardı alevler.
Kaç yorgan gitti bir pireye,
Sirke oldu Babil üzümü.
Su diye eğilip dereye,
Kurumla yıkadım yüzümü.
Hep bana mı karabulutlar?
Yahut da ben miyim kararan?
Işıksız yeşermez umutlar;
Bulursun belki kalk da aran!
Neredesin ey derdime derman?
Doğmadık gönül bir ben kaldım
Bak üşümekte ruhum her an
Aç kapını artık, ben çaldım.
