Kar yağıyor, bembeyaz bir tül gibi,
Gökyüzünden süzülen binlerce yakarış,
Bir turnanın kanadında seheri arar.
Ey toprak, bir nefes gibisin içimde;
Hasretin bir urgan gibi dolanır kalbime.
Gözlerim ufka vurur, yıldızlara çarpar,
Yıldızlar birer ışıktan hançer,
Geceyi deler, özlemi kanatır.
Bir denizdir içimde dalgalanan,
Dalgaları hüzünle sarılı,
Her çırpıntıda bir mavilik ölür.
Rüzgâr eser, bir dervişin nefesi gibi,
Ağaçlar eğilir, dallar titrer,
Ve kar, her tanesiyle bir hikâye fısıldar:
Bir asker, bir mektup, bir düş,
Uzakta bir çocuk ağlar.
Biliyorum, bu gece bir yolculuk,
Zaman ağır bir kervan,
Ve biz, her birimiz bir çöl kuşu;
Sabaha kavuşmak için
Kanat çırpan, yaralı bir yürek.
Ey gece, uzatma sessizliğini,
Ey kar, örtme yıldızları!
Görsün gözlerimiz,
Toprağın elleriyle sabahı tutan şiirini,
Ve duysun yüreğimiz:
Uzakta bir ezan, bir turnanın çığlığı.