Bâd-ı Ârâm *
Beyaz gelinliğe bürünmüş doğa bütün güzelliği ile.
Kar taneleri bir pamuk gibi süzülür gök yüzünden.
Hatırlatır bana seni ey sevgili bütün enginliğin ile.
Öyle bir buse ver ki, unutayım kendimi en derininden.
Âb-ı hayat olsun nefesin, durgunlaşırsa eğer bu titrek sesim.
Kolların sığınağım olsun, çığ gibi üstüme gelirse hayat.
Özgür ruhuma bend vurdurmam, sen oldukça yanımda.
Yeter ki her dem aşkından kadeh sun ey saki, can olsun damarımda.
Zemir
*(Huzur veren soluk/nefes)
