~GÜL MÂNİLER~
Bu defâ mânilerim,
Bir güzel Gül’e gelsin.
Ben bir güzel beklerim,
Bir demet gülle gelsin.
…..
Güllerim çiçek değil,
Dikeni pürçek değil.
Her çiçek güzel ammâ,
Gül’ümden gökçek değil.
……
Gül dalında tomurcuk,
Ben sevdâlı bir çocuk.
Gül, yüzüme gülünce,
Terledim boncuk boncuk.
……
Bahçemde Gül’üm olsun,
Ocakta külüm olsun.
Başka çiçek koklamam,
İsterse ölüm olsun.
……
Gül hasreti girândır,
Gül gönüle yârândır.
Lâle sümbül hoş ammâ,
Gül’süz bahçe vîrândır.
……
Gül dalında hâr olur,
Gül açar bahar olur.
Her çiçek solar gider,
Gül vefâlı yâr olur.
……
Sen çağır geleyim ben,
Dağları deleyim ben.
Gül gibi ömrüm olsun,
Gülzârda öleyim ben.
……
Vedâsı böyle erken,
Sînemi dağlıyorken.
Gözlerinden gülsuyu,
Dökülür ağlıyorken.
…..
Güllerin muştusu var,
Kalplerde tapusu var.
Ten rengi yaprağında,
O Yâr’in(sav) kokusu var.
~a terzioğlu~
