Sen ağlarsan gökteki güneş ağlar, ay ağlar
Bahçede güller kurur, yerinde durmaz dağlar
Sen ağlarsan baharlar çiçekleri yetirmez
Yollar çıkmaza varır âşıkları getirmez
Sen ağlarsan ay küser, dünya bir daha dönmez
Deryalar çöle döner, yağmur sancısı dinmez
Sen ağlarsan sürülmez dünyada vuslat demi
Havva ana bulamaz ömür boyu Âdem’i
Sen ağlarsan mahlûkat yas tutar yemez, içmez
İdris Nebi üzülür, hûri’ye hûlle biçmez
Sen ağlarsan Semudlar çılgın gibi eserler
Salih’in devesini tek hamlede keserler
Sen ağlarsan göklerin felaketi o andır
Yağan rahmet değildir bir afet, bir tufandır
Sen ağlarsan sefine Nûh için necat olmaz
Taş devrini yaşarız hiçbir şey icat olmaz
Sen ağlarsan sevgili, dirilir aciz putlar
İbrahimler yanarken kına yakar Nemrutlar
Sen ağlarsan Yusuf’u azgın kurtlar yem alır
Yakup’un ıztırabı çoğaldıkça çoğalır
Sen ağlarsan Musa’nın asası deniz yarmaz
Firavun’un ordusu zulümden geri durmaz
Sen ağlarsan her yerde ceyhun olur gözyaşı
Zekeriya kesilir, düşer Yahya’nın başı
Sen ağlarsan zalimler muradına ererler
Bir gecede İsa’yı çarmıhlara gererler
Sen ağlarsan sevgili geniş dünya dar olur
Celâl denen bu deli derde giriftar olur
