Tutulmuş Ay bakışlarını götürme uzağa
Bilirsin çölün neye muhtaç olduğunu
Sesin mahrem (ç)ağlayanlara
Alıp gitme nefesini dalgalara karışıp
Bir anıt misali kal
Kıymetini bilmeden kimse
Dur baş ucumda kıpırdamadan…
Ne dumanı dindi ocağın
Ne de kurudu gözüm de yaş
Hiç tanımadığın/m gibi
Uzaktan uzağa (b)akıp gitme
Usul usul gölgeni içmesin yol
Soğuğu bana mı has bu kederin/m
Çıkıp gitmek var derken yıldızlara
Aya tutulmak kaza(ra)
Öyle derdim/k sessiz ve kısık
Tek taraflı bir sır acım/n
Kazınır belki taşıma
Efil efil toprak kokusu
Uğultu serenat rüzgar
Taze bahar çiğdemler de
Çayırlara çiğ yağmış
Dört yapraklı yonca(m) visal…
Arzu(m) gözlerin de mü/hür
Yokluk var mı
Ar mı varlık (y)anında
Tutuşmuş dallar/ım
Mevsim Son/bahar
Ay bakışların alıp gitme uzağa
Hummalı geceler de sana ihtiyacım var…
27.02.2021
Yakup Kenan
(Ay bakışlarıyla gecemizi aydınlatan masum çocuklarımıza ithaftır)
