Bir An Âşık Ömer ile — “Şirâr-ı Mekrine Yanma”

Şirâr-ı mekrine yanma, yüzüne güler inanma 
Sen anı âşinâ sanma, sakın bîgânedir dünyâ

Dünya bazen güler… 
Ama bu gülüş, bir dostun tebessümü değil; 
Bir tuzağın cilvesidir belki de. 
Gönül, o gülüşe kanar. 
Sanır ki âlem bağrını açmış, 
Sanır ki artık emniyette…

Oysa dünya, içi başka, dışı başka olan bir misafirdir. 
Yüzü güler, ama içi sürprizlerle doludur. 
Bazen nimet sunar, bazen zehir saklar. 
Güven verme der Âşık Ömer; 
Çünkü o güldüğünde, ardında ne sakladığını bilmezsin.

Ve ne büyük bir uyarı: 
“Sen anı âşinâ sanma…”
Bazen en çok bildiğini sandığın şey, 
Sana en uzak olandır. 
Bazen en çok yaklaştığını sandığın dünya, 
Sana en çok sırt dönendir.

Dünya, ne dosttur ne düşman… 
Ama daima değişkendir. 
Bir gün seni alkışlar, 
Ertesi gün unutmuş gibi davranır.

İşte bu yüzden, kalbini ona yaslama der şair. 
Çünkü dünya, sadâkat bilmez. 
Ve gerçek âşinalık, yüz gösterenin değil, 
Yüzü görünmeyenin kapısındadır.

3 Ekim 2025