Tekrar bir şeyler yazmaya başlamak için 3.5 yıl geçmesi gerekiyormuş o geceden. Hayatın donması gibi kelimeler de donarmış. Çıkmaması gerekirmiş ağızdan, yazılmaması elzemmiş.Hayat dondu sanki bizler için. Ağlamak istedik ağlayamadık.…
Uyandın mı dostum bazı gecelerde sendeZihninde yaşanmış kabusların pençeleriKayboldun mu hiç, ruhundaki karanlıklardaBir bahar özlemiyle yaşadığın demlerdeBilemezsin, gurbet vurur insana ansızın Sarar dimağını yaşanmış hatıralar bir birBir bakarsın maskat-ı resinde…
Doğup büyüdüğüm şehrin caddelerinde dolaşıyorum.Gençliğim geliyor peşim sıra.Üç genç kız kol kola girmişler,Sebepsizce gülüyorlar her şeye…Vitrinlerin camlarına bakıyor,Her biri gözlerinden ışıklar saçıyor.Üç genç kız,Tuhafiyeden annesinin istediklerini alıyor,Hava kararmadan eve varıyorlar.…